'"Ik werkte als slager, toen ik de spierziekte A.L.S. kreeg. Aanvankelijk ging het goed met me, maar na een val moest ik revalideren in een revalidatiekliniek. Zij raden ons aan een woningaanpassing te realiseren en in goed overleg tussen Op Maat Woningaanpassingen, PasAan en de gemeente werd gekozen voor een zorgkamer.   Alles ging vervolgens heel snel, de zorgkamer stond er al voordat zich ernstige lichamelijke beperkingen voordeden. Dat was heel prettig en gaf een geruststellend gevoel, al was de stap om daadwerkelijk in de zorgkamer te gaan slapen, een grote. Inmiddels staat de zorgkamer er alweer enkele jaren en heeft de ziekte zich verder ontwikkeld. Nu maak ik wel gebruik van de diverse voorzieningen die in een zorgkamer kunnen zitten. De afgelopen jaren kwam een ergotherapeut van PasAan regelmatig langs. Ik vind het prettig dat hij veel ervaring met A.LS. heeft. Samen met hem bespreek ik steeds de stand van zaken van dat moment en besluiten wij in goed overleg welke voorzieningen erbij komen, of juist weer weggehaald worden. Het gewone toilet is vervangen door een doucheföhn toilet. Dat is heerlijk. Ook gebruiken we nu het douchestoeltje en de beugels. Ik merk helemaal niets van alle administratie over deze wijzigingen, van andere ALS-patiënten hoor ik daar wel andere verhalen over. "   

De heer Van Soest

PasAan kan de diverse aanpassingen op deze manier snel regelen, zonder dat de betrokken familie last heeft van indicaties, formulieren en papieren, doordat er voor deze zorgkamer met de Gemeente Huizen een ALS-pakket is afgesproken. PasAan heeft veel zorgkamers voor mensen met A.L.S. staan, waarbij voor de meeste vergelijkbare afspraken met betrokken gemeente gemaakt zijn.  

"Mijn man heeft onder invloed van de ALS veel minder energie. Nu merken we de voordelen van de zorgkamer echt. Hij is met zijn trippelstoel zo van de woonkamer in de zorgkamer, zonder dat dit veel energie kost. Ook de verwarming en koeling zijn heel prettig. Wij vinden het een geruststellende gedachte dat bij verdere ontwikkelingen in het ziektebeeld zo nodig nog meer voorzieningen kunnen worden aangebracht, maar zo lang die niet nodig zijn, willen we die nog niet.”

Mevrouw Van Soest